Wageningen-URk

Wolken, zwaar van regen, hangen laag boven de Noordzee. Het water is grijzer, de wind is kouder en de golven slaan harder tegen kotter dan anders.

'We werken alleen nog maar met onderzoekers die luisteren naar de sector', zegt eert Meun, de secretaris van de Vereniging Visserijbelangen Urk. 'Die arrogante wetenschappertjes met hun universitaire titels zijn we spuugzat. Vanaf nu willen we alleen nog biologen die hart voor de sector hebben. Stoere mannen en vrouwenmet schubben onder hun nagels en eelt op hun handen.'

Onderzoekshoofd Eric Jagtman kijkt voor zich uit. Niks terugzeggen, denkt de bioloog.

'Het is toch van de gekke?', zegt Meun. 'Wij tikken onze vingers blauw om jullie aan cijfers te helpen, en wat krijgen we daarvoor terug? Broddelrapporten die zeggen dat wij de zee leegvissen. En even daarna legt Brussel onze boten aan de ketting.'

'We willen alleen maar dat de visstand zich herstelt', zegt Jagtman.

'Daar heb je het al', zegt Meun. 'Bureaupraat. Wij vissersmensen zitten dag en nacht op het water. Wij zien dag in-dag uit dat wij niet zoveel vis uit zee halen. Vroeger misschien wel, maar de laatste jaren vangen we steeds minder. En als we wat vangen, dan zijn dat van die kleine pokkevissies. Dus, willen wij praktijkmensen weten: hoe komen jullie op het bezopen idee dat wij de zee leegvissen?'

'Nou...', begint Jagtman.

'Hou je mond', zegt Meun. 'Ik wil het niet horen.'

15.01.2004