Het vormt het karakter

Maximiliaan Uitenhage, praeses van studentencorps Ultima, legt met een afkeurende blik zijn krant weg. Studentenvereniging Ceres Ontgroent Niet Meer, kopt het periodiek. Uitenhage slaat zijn rijlaarzen over elkaar en kijkt naar de andere jongeman in de met rood fluweel beklede kamer.

'Wat een mietjes', schampert Uitenhage. 'Die slappelingen zouden zich geen student mogen noemen. En maar klagen dat wij hun studentencorps niet accepteren. Wat jij?'

De aangesprokene antwoordt niet. Vastgebonden aan een X-vormig kruis, zijn rug, billen en benen roodgestriemd, kan Diederik-Jan Teppema, dit jaar vol verve begonnen aan een rechtenstudie, alleen nog maar kreunen. 'Laat me gaan', brengt hij uit. 'Alsjeblieft.'

'Dat is helaas onmogelijk', zegt de praeses. 'Zo zijn de regels. Feuten die met hun ogen knipperen als hun meesters hondenpoep in hun haar wrijven verdienen straf. Als we dat niet doen, dan is het geen goede ontgroening. En zonder ontgroening krijgen we geen hechte band tussen onze nieuwe leden.'

De zweepslagen, de uitputting en de vernedering worden Teppema teveel. Zijn ogen draaien weg en zijn hoofd zakt op zijn kin.

Uitenhage hijst zich uit zijn lederen fauteuil en loopt naar het bewusteloze lichaam van het aspirant Ultimalid. Met zijn lamslederen handschoenen streelt hij de gegeselde billen van Teppema. 'Volgend jaar lachen we hierom, Diederik-Jan', fluistert hij. 'Dan zul je begrijpen dat je dit nodig had om een echte man te worden. Een echte kerel, niet zo'n boerenmietje van Ceres.'

Maximiliaan Uitenhage kust Diederik-Jan zachtjes achter zijn oor.

12.09.2002