Weer geen kollum

Deze week is er geen kollum. Ik krijg hem er niet uit. Ik kan geen luchtige verhaaltjes schrijven over mannen die een duur advocatenbureau achter me aan sturen en me bedreigen met een proces.

Ik werk als freelancer voor het tijdschrift Elsevier Voedingsmiddelen Industrie. In de juni-editie van dat blad stond een kollum van me over het vertrek van Danone uit Wageningen. Dat staat niet op zichzelf, schreef ik. Het gaat niet goed met Wageningen. Het gaat niet goed met het academische klimaat op de universiteit en de instituten, en ook niet met pogingen om bedrijven naar het Wageningse te krijgen. De Wageningse Foodvalley is geen succes. De voedingsbedrijven die zich rondom Wageningen UR moeten verdringen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Het verborgen verval van Wageningen heeft alles te maken met zijn bestuursvoorzitter, Aalt Dijkhuizen, en de bestuurders onder hem.

De managers van Wageningen UR vonden het niet de moeite om in de pen te klimmen en de wereld te vertellen dat ik ernaast zit, en dat ze wel degelijk in Wageningen hun zaakjes op orde hebben. In plaats daarvan stapten ze naar een duur Amsterdams advocatenbureau. Van dat bureau ontving ik afgelopen zaterdag een brief die zegt dat mijn stukje 'flagrant in strijd is met de in acht te nemen beginselen van de journalistieke zorgvuldigheid'. Mijn stukje zou onrechtmatig zijn, ik zou aansprakelijk zijn voor de schade die m'n stukje aanricht en ik moest beloven dat ik nooit meer iets over Wageningen UR zou schrijven. Of anders.

Ik vind niet dat ik iets heb gedaan wat niet door de beugel kan. Ik vind serieus dat dit bestuur niet goed is voor Wageningen, en ik vind dat ik dat mag zeggen - niet in de laatste plaats omdat de overheid miljoenen aan belastinggeld in Wageningen pompt. Als ik ernaast zit, dan zal er heus wel iemand zijn die me corrigeert. Dijkhuizen zelf zou bijvoorbeeld kunnen reageren, en vertellen hoeveel Spinozaprijzen Wageningen dankzij hem heeft gewonnen. Maar nee. In het Wageningse universum van 2009 is geen plaats meer voor discussie of meningsverschil. Wie het niet met de heren eens is moet worden berecht en bestraft.

Ik ben niet rijk. Ik werk me de vinkentering om m’n hoofd boven water te houden. Het stukje waarover de bestuurders zich nu zo druk maken leverde me 126 euro op, en daar gaat dan nog de belasting van af. Ik heb geen geld voor dure advocaten, maar ik ga niet mijn mond houden over Wageningen UR. Dan maar een rechtszaak.

Waarschijnlijk voel ik over een paar dagen medelijden met de machtige mannen die Wageningen besturen, en die zich zo bedreigd voelen door een berooide stukjesschrijver dat ze moeten terugvallen op de diensten van een advocaat. Dan kan ik me waarschijnlijk ook weer vrolijk maken over wat er in Wageningen gebeurt.

Maar nu nog niet.

08.07.2009