Alles moet weg

'Weet je', zucht de directeur van onderzoeksinstituut Nizo. 'We willen best wel wat doen voor die zielepieten van A&F. Maar zo verschrikkelijk veel geld hebben we niet.' Ik lieg, denkt Ad Jurriaanse. Gelukkig ben ik er goed in.

'Dan nemen jullie toch alleen de Food Quality-club', zegt Aalt Dijkhuizen. 'Dan mogen jullie de patenten en octrooien ook hebben. Wat maakt het uit. Het is een beetje feest vandaag.'

'Food Quality', zegt Jurriaanse nadenkend. 'Doen die geen onderzoek naar conservering?' Niet gaan lachen, denkt de zuiveldirecteur. Pokerface handhaven. Anders mislukt het. Aan iets verdrietigs denken. Een lammetje dat geslacht wordt.

'Weet je wat?', zegt Dijkhuizen. 'Het klantenbestand! Doen we erbij. En de orderportefeuille. Alles moet weg.'

Jonge poesjes en vivisectie, denkt Jurriaanse.

'Samen met de apparatuur van die jongens', gaat Dijkhuizen door. 'Brussel heeft er miljoenen in geinvesteerd. Maar dan heb je ook wat.'

'Je doet wel je best om van die mensen af te komen', zegt Jurriaanse. Bijstandsmoeders die boodschappen doen in de Aldi, en voor de kassa in tranen uitbarsten omdat ze niet genoeg geld bij zich hebben.

'Mensen die jullie niet kennen', zegt Dijkhuizen haastig. 'Okee. In dat geval nemen wij iedereen die niet bevalt weer terug.'

Jurriaanse zwijgt. Nog even, denkt hij. Nog even.

'En wij betalen het salaris van de mensen', zegt Dijkhuizen. 'Een jaar lang. Even goede vrienden.'

Ik red het niet meer, denkt Jurriaanse. Zijn mondhoeken krullen naar boven.

'Zie ik daar een glimlach?', informeert Dijkhuizen. 'Hebben wij een deal?'

23.06.2005