No need to feel down

'Ik droom nooit dat ik kan vliegen', zegt Kees van Ast. 'Daar ben ik te nuchter voor. Dus toen ik een nachtmerrie had waarin ik radeloos door het Bestuurscentrum rende met boze A&F-ers en Alterranen achter me aan, dacht ik dat ze me levend zouden verslinden. Zo lopen mijn nachtmerries altijd af. Maar weet je wat er gebeurde?'

'Nou?', vraagt Bert Speelman.

'Ik dacht bij mezelf: waarom loop ik weg? Mijn verband zit er hier bijna op. En toen ging kwamen mijn voeten tot mijn stomme verbazing van de grond. Een beetje. Ik kon vliegen, ik had het altijd gekund, maar ik was vergeten hoe. En toen ik een krachtige beweging met mijn armen maakte, was er een meter tussen mij en de grond. Ik was eindelijk vrij, Bert. Ik was vrij van de zwaartekracht. Vrij van Wageningen. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als op dat moment.'

'O jee', zegt Speelman.

'Ik voelde de wind door m'n haren. Ik was jong en ik hoorde muziek in mijn hoofd. "Young man, there's no need to feel down / I said, young man, pick yourself off the ground".'

'YMCA', zegt Speelman. 'Village People. Casablanca Records 1978.'

'Het was de mooiste droom van mijn leven. Maar toen belde jij', zegt Van Ast.

'Sorry', zegt Speelman.

'Omdat je me wilde vertellen dat de bouw van het 5 mei-monument niet doorgaat.'

'Gebouwen & Terreinen van Wageningen UR heeft bezwaar aangetekend', zegt Speelman. 'De luifeltjes van het hotel zouden vlam vatten vanwege dat ding. Je moet er niet aan denken.'

Nog even, denkt Kees van Ast. Nog heel even.

07.05.2005