Lieveling

'Vooruit dan maar', zegt Bert Speelman. De populaire rector buigt zijn hoofd zodat Martin Kropff hem kan ontdoen van het ceremoniële metaal. 'Ik moet je eerst vertellen dat..'

Maar Kropff heeft de keten al om en staart gelukzalig in het niets. 'Het klinkt misschien raar', zegt Kropff. 'Maar op dit moment ben ik in andere wereld.'

'Kijk', zegt Speelman. 'Voordat je een rectorsketen omdoet...'

'Er is hier ook een groot oog dat brandt in vuur. Ik zie hem, en op de één of andere manier weet ik dat hij mij ook ziet. En dat hij wil dat ik mijn handtekening onder allerlei documenten zet.'

'Da's normaal', zegt Speelman. 'Pas als je de neiging krijgt om de keten 'lieveling' te noemen, moet je je zorgen maken.'

'Ga weg', roept Kropff. 'Je wilt Lieveling van me afpakken.'

'Martin, alsjeblieft', zegt Speelman.

'Stoute Bert', sist Kropff, en slaat zijn armen over zijn ambtsketen heen.

'Aan een rectorsketen moet je wennen', zegt Speelman. 'Je moet je systeem de tijd geven om antilichamen aan te maken.'

'Jokkebrok', zegt Kropff en kruipt weg onder het bureau.

Speelman zakt door zijn knieën. Hier helpt alleen een list, bedenkt de sluwe rector, en zet zijn aller- allereerlijkste gezicht op. 'Mag Bert nog even naar de Lieveling kijken?'

'Kijken met je ogen?', vraagt Kropff.

'En niet met mijn handen', belooft Speelman.

09.06.2005