Het verbaast zelfs mij

'Van denken krijg je honger', zegt Ruud Huirne, de baas van Kenniseenheid Dier. 'Dat zie je maar weer.'

Michiel Korthals kijkt op. 'Pardon?', zegt hij. De filosoof zet zijn soepkom op het blad en schuifelt verder in de rij, op weg naar de kassa.

'Drie schepjes croutons', zegt Huirne. 'Dat is erg veel voor zo’n klein kommetje soep.'

Korthals zucht.

'Doordat iedereen drie schepjes croutons in zijn soep gooit, is het spul zo duur geworden. Daarom hebben we nou van die piepkleine soepkommetjes. Vind je dat nou niet, ehm, onethisch, ethische Michiel?'

'Ruud, niet doen', maant Dick Pouwels. De financiële man van Dier staat achter Huirne, een bolletje kaas in de hand.

'Die drie schepjes van mij zullen heus geen financiële crisis doen uitbreken', zegt Korthals. 'Het verbaast zelfs mij hoe kinderachtig je bent. Op mijn open brief in Wb 3, achtste jaargang, 26 januari 2006 over jullie omgang met proefdieren reageer je niet. Maar hier, in de kantine, ga je tekeer over een futiliteit.'

'Niet naar luisteren, Ruud', zegt Pouwels sussend.

'Noem jij Het Soepoproer futiel?', briest Huirne. Op de slaap van de boomlange manager klopt een ader.

'Wees de wijste, Ruud', zegt Pouwels, en posteert zich tussen de bestuurder en filosoof.

'Je zoekt een aanleiding om ruzie te beginnen', zegt Korthals.

Huirne stroopt zijn mouwen op.

'Geweld is altijd verkeerd, Ruud', zegt Pouwels. 'Kom mee. We gaan hier weg.'

'Wie begint er hier een ruzie?', buldert Huirne.

'Jij', zegt Korthals. 'Dierenbeul.'

02.02.2006