Fusie. Fusie. Fusie.

'Het gaat gewoon beroerd', zegt Kees de Gooijer.

'Dat is een slecht woord', zegt Aalt Dijkhuizen. 'Beroerd. Zeg het maar een paar keer achter elkaar. Je gaat je er automatisch beroerd door voelen.'

'Beroerd', zegt De Gooijer. 'Beroerd. Beroerd. Beroerd.'

'Zie je: negatief. Je programmeert jezelf om te falen', zegt Dijkhuizen.

'Sorry Aalt.'

'Overnieuw. Hoe gaat het?'

'Het gaat gewoon', zegt De Gooijer.

'Beter', zegt Dijkhuizen. 'Maar voor 'gewoon' kopen we niks in Wageningen. Wij zijn bijzonder. Wij zijn speciaal. Wij zijn Wageningen UR. Dus als ik jou vraag hoe het gaat met A&F, wat zeg je dan?'

'We zitten in een heel bijzondere situatie, Aalt.'

'Zo ken ik je weer.'

'Ons probleem is dat we even geen geld hebben', begint De Gooijer.

Dijkhuizens gezicht betrekt. 'Nou doe je het weer', zegt hij.

'Pardon?'

'Je zei 'probleem'. Je praat negatief, Kees. 'Probleem' is een woord dat een manager niet gebruikt. Geen van onze managers, tenminste.'

'Probleem', zegt De Gooijer. 'Probleem. Probleem. Inderdaad, Aalt. Het voelt akelig.'

'Overnieuw', zegt Dijkhuizen.

'Het gaat dubbelplus goed met A&F', zegt De Gooijer.

'Ik wist het', zegt Dijkhuizen.

'We blaken van zelfvertrouwen. Onze moraal is nog nooit zo goed geweest.'

'Yes!', zegt Dijkhuizen.

'We zetten onze schouders eronder en in de kantine van A&F hangen slingers. Tijdens de lunch zitten de jongens bij elkaar en zingen liedjes. Er ontstaat iets prachtigs. Iets dat groter is dan wij.'

'Wat een fantastisch nieuws', roept Dijkhuizen, die grijpt naar de telefoon. 'Dit moeten Bert en Kees horen.'

03.03.2005