|
| |
|
| |
|
|
|
Opgepoetst | 3-4-2020
Ouwe Koeien | 1980 | Kanonschoten ter ere van Transvaal
'Het volk gaat naar de hoeren en wij vechten met de boeren', zingen de leden van Transvaal op 30 januari 1980 in de tuin van Ceres. De Wageningse studentenschietvereniging viert haar zestiende lustrum, en ter ere daarvan zijn de Gele Rijders uitgenodigd. De twee houwitsers die de soldaten hebben meegebracht zijn weliswaar geladen met losse flodders, maar dosondanks verhoogt het afvuren de feestvreugde. Zeker als de twee op exact hetzelfde moment afgaan.
'De nadreun van deze krijgshandeling vermengt zich met het geluid van barstend en brekend glas', schrijft verslaggever Arie de Groot in het Wageningse Hogeschool Blad van 8 februari 1980. 'Omwonenden verlaten onthutst hun levensgevaarlijke positie achter de ramen en rennen de straat op.'
De drukgolf heeft in de omgeving van Ceres ruiten doen sneuvelen. Vrijwel onmiddellijk bieden leden van Transvaal hun excuses aan, en ze stellen voor de schade te vergoeden. De familie Fijten, die het tijdelijk zonder functionerende voordeur moet stellen, krijgt roomsoezen. Andere gedupeerden krijgen chocoladerepen. Binnen een dag zit in vrijwel alle sponningen langs de Generaal Foulkesweg weer glas.
Maar in de progressieve Wageningse gemeenteraad barst de bom. PvdA'er Rinus Tazelaar uit zijn bezorgdheid over de 'schietoefeningen door een sluimerende fascistoide organisatie'. Toe maar. Tweede Kamerlid Kees van den Anker, ook van de PvdA, volgt Tazelaars voorbeeld. Hij stelt vragen aan de minister van Defensie.
In een column trekt Arie de Groot van leer tegen Transvaal. Het incident was 'een botte manifestatie van militarisme' door 'corporaal gespuis' en 'een stelletje leeghoofdige bierschuimers', aldus De Groot. 'Schrijnend is ook dat de Wageningse overheid niets gedaan heeft om haar burgers tegen deze militaire actie te beschermen.'
Ceres reageert in het volgende nummer van het WHB via een ingezonden brief. De senaat is het niet eens met de artikelen van De Groot, en is 'ontstemd over deze subjectieve manier van verslaggeving, die niet van een neutrale houding ten opzichte van studentenverenigingen blijk geeft'.
Diezelfde senaat geeft Transvaal een reprimande, schrijft het WHB op 29 februari. 'We zijn niet tegen militair vertoon, wel tegen militair vertoon in onze achtertuin', zegt senaatvoorzitter Wubbo Tempel.
Het opgeklopte muisje krijgt in 1982 nog een wanstaltig staartje, als cafe Troost – op de plek waar nu Koekoekpannenkoek zit - foto's van Transvaal aan de muur hangt tijdens een expositie over fascisme. Weliswaar hangen de foto's in de sectie 'Grensgevallen', maar dan nog. Annet van den Hoek van de senaat van Ceres schrijft een ingezonden brief in het WHB, waarin ze het opnemen van de foto's 'kortzichtig' en 'lasterlijk' noemt. Daarna blijft het lang stil rond Transvaal in de krant.
De enige poging die het WHB in die periode doet om een genuanceerder portret van Transvaal te schilderen, dateert van 15 februari 1980. Het is een stuk van Simon Vink en Arie de Groot samen.
De passages met de hoekige stijl van De Groot gaan over legerofficieren die op de feesten van Transvaal steevast hun opwachting maken. De passages met de zwierige stijl van Vink gaan voornamelijk over bier. Hoogtepunt van het artikel is het verhaal over een onfortuinlijk schaap dat tijdens een oefening van Transvaal wordt getroffen door een projectiel, de societeit in wordt gedragen en vervolgens wordt geroosterd.
Of de anekdote ook echt waar is, hebben de verslaggevers niet kunnen achterhalen.
Resource, 16 november 2006.