|
|
|
|
Opgepoetst | 7-9-2018
Salmonellahysterie
Als het aan Den Haag en Brussel ligt is er vanaf 2007 geen stukje kalkoen of kipfilet meer te krijgen, vrezen de supermarkten. In dat jaar moet al het pluimveevlees vrij zijn van Salmonella en Campylobacter.
Kan niet, zeggen de supermarkten.
Niks mee te maken, zegt de overheid, want volgens stapels vuistdikke rapporten zaait Salmonella dood en verderf in Nederland.
Nou zijn er niet zoveel microbiologen meer die het hardop durven zeggen, maar dat offensief tegen Salmonella is bespottelijk. Iedereen die weet hoe je een vork moet afwassen is slim genoeg nooit ziek te worden door besmetting met Salmonella. Bovendien kun je Salmonella, alle overheidspropaganda ten spijt, nauwelijks een killer noemen.
Echt waar, Salmonella is een doetje. In de menselijke neusholte vind je krengen die vele malen dodelijker zijn. (Aan de binnenkant van de neusvleugel rechtsaf, doorrijden tot het neusschot en dan vragen naar Staphylococcus aureus.)
Met wetenschap of redelijkheid heeft de salmonellajacht van Vadertje Staat dan ook niets te maken. Wel met de vervreemding van de natuur. We willen niet meer weten dat ons voedsel vroeger heeft geleefd. We willen niet meer weten wat er in het slachthuis gebeurt, en waar de Salmonella op onze kipfilet vandaan komt. Het komt zelfs niet in ons op om te leren hoe we met de natuur moeten omgaan, en de kennis die vroeger op de huishoudschool werd onderwezen in ere te herstellen.
Ouderwets. Niet heroisch genoeg.
In plaats daarvan verklaren we de heilige oorlog aan een relatief onschuldig organisme. We roepen elke centimeter kippendarm uit tot oorlogsgebied. We bestralen elke kip als het moet. We halen elke kippenpoot door de ongebluste kalk. En als dat niet voldoende is helpen we met de vrome vastberadenheid van een heksenjager een hele sector om zeep.
Ten strijde!
Napalm op Barneveld!
Voedingsmiddelen Industrie, 1 juli 2005.