|
| |
|
| |
|
|
|
Opgepoetst | 12-6-2019
Labsvlees
Voor de honderdduizenden Nederlanders die van dieren houden maar ook van hun vlees is de uitvinding van Wiete Westerhof een geschenk uit de hemel. De Amsterdamse dermatoloog kwam in het nieuws met zijn plannen om in het laboratorium vleeslapjes te kweken, ongeveer op dezelfde manier als waarop hij als dermatoloog kunsthuid kweekt.
Als Westerhofs techniek echt werkt, zijn dierenleed en vleesproductie straks niet meer onlosmakelijk met elkaar verbonden. Koeien, varkens en andere vleesleveranciers hoeven alleen nog maar een paar cellen te doneren. De cellen groeien vervolgens in containers uit tot lappen vlees van vijftig kilo, op bedden van collageen en een vloeistof met in totaal 62 verschillende ingredienten, zoals twintig aminozuren, twaalf vitamines en een paar enzymen. Het eindresultaat, voorspelt Westerhof, is niet van echt vlees te onderscheiden. Het labsvlees zal er uitzien als vlees en smaken als vlees.
Westerhof is directeur van het Nederlands Instituut voor Pigmentstoornissen, een bij het AMC ondergebrachte onderzoeksinstelling op het gebied van kleurafwijkingen van haar en huid. Heel iets anders dan vlees. Toch is Westerhof serieus. Samen met twee bevriende zakenmannen heeft hij het wereldomvattende patent op het procede al verworven. Nu zoekt hij naar investeerders.
Voor avontuurlijk in gestelde koks zal een wereld opengaan. Niet alleen cellen van klassieke landbouwdieren kunnen uitgroeien tot mals labsvlees. Dat kan ook met de cellen van exotische dieren, die je niet elke dag op tafel zet.
Pandabiefstuk. Altijd al willen weten hoe dat smaakt.
Weekblad voor Wageningen UR, 27 september 2001.